(ترکیب بند )
تقدیم به همرزمان شهیدم
روزها در پیِ آن بوده که شب را چه کنیم
خلوت و غصه و تنهائی و تب را چه کنیم
شیشه بغض گلو گیر شکست و ماندیم
خونِ پنهان شده ی بین دولب را چه کنیم
حاصلِ بغضِ بجا مانده ی تقدیر شدیم
سینه ی زخمیِ آلامِ نفس گیر شدیم
عاشقی دام شد و دانه ی آنیم همه
دانه ی خفته به سیلاب زمانیم همه
طالعِ ما به بیابانِ خدا داد فلک
اینچنین بود که بی نام و نشانیم همه
خار روئیده به صحرایِ جنون یعنی ما
لاله ی مانده به سودایِ نگون یعنی ما
بالِ پروانه زِ عاشق شدنش می سوزد
شمع در پرتوِ آتش بدنش می سوزد
ولی از عاشقِ بیچاره خبر نیست چرا؟
او که از عشق همه جان و تنش می سوزد
جانِ عاشق هدفِ دود شدن بود فقط؟
هیزمِ آتشِ نمرود شدن بود فقط؟
بالِ ما چیده شد و در قفسی افتادیم
سیب بودیم ، به دامِ هوسی افتادیم
شبنمِ عرشِ خداییم ، به زیر آمده ایم
در بیابانِ پر از خار و خسی افتادیم
جای ما نیست در این خاک خدایا مددی
میخوریم حسرتِ افلاک ، خدایا مددی
گرچه دردانه ی دادارِ جهان ما بودیم
مَلَکِ رانده ی از باغِ جنان ما بودیم
بخت و اقبالِ بد اینجاست که در عالم خاک
خورده ی ترکه ی بیداد گران ما بودیم
درد این بود که در باغ سرِ لاله شکست
جایِ گل خار و خسِ هرزه ی دریوزه نشست
خونِ با خاک در آمیختگان ما بودیم
بدنِ زخمیِ خورشید نشان ما بودیم
ساغر و کوثر و شدّادِ اِرم یعنی ما
خونِ بینِ دو لبِ لاله رُخان ما بودیم
تا سپهر و فلک و چرخ بچرخد هستیم
تا مه و زهره و ناهید بخندد هستیم
#سپهر
درباره این سایت